¡Es mi cumpleaños!

richibirthday

 

¡Hoy cumplo 11 años! Y he decidido con papá y mamá que vamos a celebrarlo durante varios días.

¡Faltaría más!

Este año he empezado con muy buen pie el colegio. Son muchos los motivos. El primero y más importante es porque cada día veo a Soren, la chica que tanto me gusta. Además, también está Dava, muy amiga de Soren y con la que me llevo muy bien. Las dos son muy agradables conmigo y quedo con ellas por separado de vez en cuando para organizar un “playdate”, que es la palabra que se utiliza en inglés para ir a jugar un rato a casa de algún amigo.

O amiga 😉

Otro de los motivos por los que me apetece ir al colegio es porque he recuperado la relación con Advait. ¿Os acordáis de él? El año pasado nos distanciamos. Advait es de origen indú aunque nacido en los Estados Unidos. Es un grandullón muy espabilado, con una gran corazón y mucha paciencia para entenderme.

Convivir con algunos supervivientes de cáncer cerebral no es tarea fácil. Las secuelas que padecemos condicionan en muchos casos nuestro comportamiento y la capacidad para razonar con normalidad o entender las relaciones con los demás. El aislamiento social es uno de tantos retos a los que debemos enfrentarnos día a día.

También me anima ir al colegio por la profesora que me ha tocado, la Srta. Grant. Es muy agradable y entendió enseguida el mensaje que le dío papá en la reunion que mantuvieron antes de empezar el curso. Cada año hace lo mismo. Les deja muy claro que el principal objetivo que tienen que cumplir es que disfrute mi paso por su clase.

¡Y pobre de ellos como se despisten!

La verdad es que todos los profesores están muy pendientes de mi y todos, sin excepción, tienen muy presente el mensaje de papá.

Otro motivo: me he apuntado a un grupo de corredores y casi cada día, después de clase, si me encuentro bien, entreno una hora. Me estoy preparando para mi primera competición oficial que se celebrará la semana que viene.

¡Que nervios!

La profesora de gimnasia que se encarga de mi grupo está muy orgullosa de mí y me dice que soy un ejemplo de corage y superación. Desde hace unos días le cuenta a todo el que se encuentra que uno de los momentos más inspiradores que le he proporcionado fue hace un par de semanas.

Entrenamos al aire libre en diferentes circuitos. En uno de ellos llevábamos un buen rato subiendo una colina tan empinada que todos los corredores se cansaban y no querían subir.

Todo menos yo.

Tenía muy claro que quería llegar arriba pero como hay que cumplir la norma de esperar al resto del grupo y veía que no les apetecía continuar, les dije que si yo podía subir después de todo lo que arrastro, además de tener una válvula implantada en mi cabeza, ellos también podrían hacerlo.

Y lo conseguimos 🙂

Los oncólogos decidieron esperar un poco más y retrasar unas semanas la resonancia de control que estaba programada para el final del verano. Están a punto de confirmarnos la nueva fecha. Imagino que será pronto.

Tengo un lunar en la espalda que está creciendo mucho últimamente. Justo en la columna, en la zona donde recibí una dosis de radiación. La semana que viene tengo visita con el dermatólogo. Ya me tuvieron que extirpar uno hace más de un año que se estaba poniendo feo. Lo tenía justo encima de la cicatriz donde me sacaron el tumor en mi cabeza.

Efectos secundarios de la radiación. Siguen apareciendo.

También van a empezar a realizarme unas pruebas genéticas. Además de un sistema inmunológico debilitado por la radiación y la quimioterapia que me hace enfermar a menudo, quieren descartar otros motivos.

Ir al hospital casi cada semana es normal para mi. Forma parte de mi vida. Cada vez me gusta menos,  pero lo tengo asumido. Es una cuestión de actitud.

De ver siempre el vaso medio lleno.

Hoy es un gran día.

¡Cumplo 11 años y sigo adelante! ¡A celebrarlo!

Un fuerte abrazo desde Boston,

Richi

 

13 comentarios en “¡Es mi cumpleaños!

  1. Richi, mi niño, disfruta de tu cumple, de tus amigos, de tus compis, de tus profes… Es la vida y tienes tantas cosas por descubrir.
    De hospitales y pruebas ya sabes lo que hay y lo que tiene que haber. Es una parte de tu vida que te acompañará siempre. Es una lata, pero es tan necesario.
    Me alegro mucho por tí y te deseo lo mejor. Siempre.
    Un besazo
    Loli (desde Gran Canaria).

    Me gusta

  2. Muchas felicidades Richi, ya estas hecho un hombrecito. Disfruta de estos días que papá y mamá te han preparado, seguro que invitarás a Soren, Dava, Advait y muchos más. Esto marcha, con respecto a las visitas al hospital, no son agradables y más en tu caso que lo haces asíduamente, pero son necesarias, sopórtalas con la ilusión de que sirven para que mejores y algún día no las necesites.

    Un besote grande, y para tus papás.

    Me gusta

  3. Hola! Richi! Muchas felicidades! Yo cumplo años el día 22 de octubre. 37.
    Como me alegra que hayas encontrado buenos amigos. Amigos de verdad.
    Qué gran suerte la tuya porque a veces hay personas que tienen muchos amigos y realmente están muy solas.
    Yo prefiero tener pocos y que sean de verdad.
    Un beso para ti y para tus padres.
    Por cierto, me encanta todo lo que está haciendo tu padre. Todo el mundo debería ver todo lo que ha hecho!

    Me gusta

  4. Richiiii, moltíssimes felicitats! Perdona que no t’hagi felicitat abans he estat una mica ocupada! Com sempre ha estat una gran alegría saber de tu.
    Ja veig que ets un exemple de superació i molt, molt valent.
    Ah, per cert, estàs guapíssim, quin canvi! Segur que tindràs moltes novies, no?
    Reb un petó molt, molt fort per tú i els teus súper papis que també se’n mereixen molts.
    Esperem que no sigui res la peca que t’ ha sortit, millor que te la treguin i t’oblides.
    Molta sort campió!

    Me gusta

Deja un comentario